Home » goochelaar » Magische sessies in de Griftstraat

Magische sessies in de Griftstraat

Voor andere kinderen was een bezoek aan de Efteling een magische dag, voor mij was het Goochelstudio Kali in Dordrecht waar mijn hart sneller van ging kloppen. In deze winkel werden goocheltrucs en andere attributen verkocht, daarnaast publiceerden ze het vakblad “Nieuws voor de Europese goochelaar”. In 1993 stond hierin een mooi artikel over mijn leermeester Joop Eiland. Ik word ook in dit artikel vermeld, zelfs met foto! Hieronder kun je de volledige tekst lezen.

Door: David Levie – bewerking: Bertrudo

Vroeger stond hij op de planken, nu is hij goochelaar in ruste. Dat die rust betrekkelijk is bewijst de aanwezigheid van aanstormend talent dat een blik worden gegund in zijn rijk gevulde trucendoos.

Aan de Griftstraat in Apeldoorn krijgen de jongelui les in de fijne kneepjes van het vak.

Joop EilandJoop Eiland (66) zit echter wel met een probleem. Twee van zijn pupillen hebben een niveau bereikt dat de maestro zelf doet duizelen. De leerlingen hebben de meester in vaardigheid overtroffen. Joop vertelt: “Ik kan ze niets meer leren, bij mij zitten deze jongens aan hun plafond”.

Enige tijd geleden toverde de 12-jarige Jordi Jansen uit Vaassen op het nationaal goochelconcours in Hoogeveen een scala van trucs uit zijn hoge hoed en verdiende hiermee de publieksprijs. De jury was vol lof en ome Joop was reuze trots op dit joch.

Jordi JansenZo’n jaar geleden meldde Jordi zich bij zijn leermeester, die zichzelf graag met ome Joop laat aanspreken. “Hij belde me op en stond dezelfde middag met zijn ouders bij me op de stoep. Ik zag meteen wat voor vlees ik in de kuip had. Dat kereltje kon er wat van. Op dit moment is hij beter dan ik ooit geweest ben. En het mooie is dat ik nog zo’n pupil heb n.m.l. Bas Bomer uit Zelhem. Bas is zestien en ook hem mag je gerust een groot talent noemen”.

Joop Eiland vierde triomfen in de jaren vijftig en zestig. Hij trad op bij bruiloften en partijen en was daar een graag geziene gast. Joop vertelt: “Ik deed het puur voor de centen. Zo’n optreden leverde me 25 guiden op, maar wanneer het publiek een borrel op had was de belangstelling ver weg en viel er voor mij nog weinig eer te behalen”.

Optreden voor kinderen vond ome Joop veel leuker. Vaak hadden de jongelui voor aanvang van de show weinig vertrouwen in hem, maar als hij na afloop werd gevraagd of hij nog een keer terug wilde komen, dan kon Joop z’n dag niet meer stuk.

Grenzeloos was Joop zijn bewondering voor Fred Kaps. “Voor mij de absolute nummer één. Die man was een hele grote. Jammer dat-ie zo jong is overleden. Ik heb hem een paar keer gesproken. Kaps was een kei in het manipuleren. Zijn vingervlugheid was ongekend. Richard Ross, heb ik nog als klein kereltje meegemaakt. Kort voordat hij wereldkampioen werd heeft-ie ons nog een staaltje van zijn kunnen laten zien. Nee, uitleggen deed-ie niet. Ook het werk van Hans Kazan kan hem bekoren”.

Aan het begin van de jaren zeventig hield ome Joop het podium voor gezien. “Ik kreeg last van vernauwde bloedvaten. Bovendien werd ik steeds nerveuzer. Voor mij het moment om er mee te scheiden”.

Joop Eiland ging zich steeds meer toeleggen op het begeleiden van jeugdig talent. “Daaraan heb ik altijd het meeste plezier beleefd. Zo heb ik mijn eigen neef opgeleid en nog een paar anderen, al willen sommigen dat liever niet aan de buitenwereld laten weten.

Geen moeite is Joop te veel. Een kamer in zijn woning doet dienst als hobbyruimte en hierin vallen de hoge hoeden het eerst op. Her en der bewaart hij vingerhoeden, kaartspelen en doosjes met dubbele bodem en zodra hij zijn Fez weer op zijn hoofd zet ontpopt hij zich tot een magier, die het vak nog steeds niet is verleerd.

Uren lang is hij soms bezig om nieuwe trucs voor zijn leerlingen te bedenken en als het moet ook nog zelf te maken.

“De jongens die bij mij komen zijn het stadium van de goocheldoos natuurlijk al lang gepasseerd. Maar niet iedere knaap is bereid zijn huiswerk te maken. Als ik merk dat iemand het niet echt in zijn vingers heeft, kap ik ermee. Maar soms is het moeilijk om dat aan ze te zeggen.

Joop zal er niet rijk van worden, want geld verdient hij er niet mee. Het is liefdewerk, puur liefdewerk. Jordi Jansen loopt weg met ome Joop. “Zonder hem was ik nooit zover gekomen. Hij leert je allerlei trucs”.

De meester zelf zweert bij manipuleren. “Basiskennis. Werken met vingerhoeden, sigaretten, balletjes en ga zo maar door. Maar je hebt er sommige bij die meteen het podium op willen. Dat gaat uiteraard niet. Ze komen hier bij wijze van spreken met de zaag om van mij te leren hoe ze in een mum van tijd een weduwvrouw kunnen doorzagen”.

Jordi en Bas, zijn oogappels, zijn van een ander kaliber. Echte talentjes. Bij mij komen ze niet verder meer, maar gelukkig heeft men mij beloftes gedaan ze verder te helpen. Zelf heeft Joop nooit een leven als beroepsartiest willen hebben. “Ik vond het maar niks om avond aan avond laat in je bed te moeten kruipen. Bovendien was ik niet meer dan een verdienstelijk amateur.

Nee, hij koos voor zekerheid en was jarenlang ambtenaar op het ministerie van Defensie in Nieuw Milligen. “Pas na mijn diensttijd ben ik begonnen met goochelen, maar als kind was ik al helemaal weg van goochelen. In het hotel van mijn ouders kregen we wel eens gasten over de vloer die mij wat trucjes leerden. Maar geld om trucs te kunnen kopen was er niet. Had ik toen een goede leermeester gehad, dan was ik ongetwijfeld verder gekomen.

In ieder geval probeert ome Joop nu jonge mensen in ieder geval verder te laten komen in hun schitterende hobby en hij weet wanneer hij ze moet overdragen aan anderen, om zodoende de top te kunnen bereiken.

Is het niet mooi om aan de basis van een, misschien later zeer beroemd goochelaar, te kunnen staan. Als het aan ome Joop ligt zullen zijn leerlingen het nog ver schoppen, maar zij zullen het zelf verder moeten doen. Hij heeft hen de basis van de goochelkunst geleerd. Nu zijn er anderen die hen moeten begeleiden en zullen moeten trainen, maar uiteindelijk zullen de leerlingen zelf hun inzet moeten geven en de wil moeten tonen om iets te bereiken in dit zeer moeilijke vak.

Wij wensen Joop Eiland nog een lange toekomst als opleider van onze toekomstige vakgenoten toe en hopen dat zijn voorbeeld door vele collega’s gevolgd zal worden.

Bron: Nieuws voor de Europese Goochelaar 19e JAARGANG 1993-1994

Andere blog artikelen

  • Goochelaar Jordi met leermeester Joop Eiland

    Voor een hele generatie fantasy liefhebbers is “Diagon Alley” ofwel “Wegisweg” onlosmakelijk verbonden met magie. Dat is de plek waar Harry Potter zijn eerste magische…

  • magische borrel

    Netwerken is voor de één een heerlijk feestje. Gezellig met een borrel in de hand kennismaken met andere professionals en vertegenwoordigers van uiteenlopende bedrijven, stichtingen…

  • toverspreuk abracadabra

    Veel goochelaars gebruiken speciale spreuken om hun trucs uit te voeren. Kreten als “Abacadabra”, “Hocus Pocus” en “Simsalabim”. Maar waar komen deze toverspreuken eigenlijk vandaan…

door | feb 25, 2023 | goochelaar, Goochelen

2 Reacties

  1. Joop ja. Mijn oud oom. Wat mis ik die man. Een mens met een hart van goud. Hij heeft mij ook ooit met het goochelen geleerd. Rust zacht oom Joop. Gerard

    Antwoord
    • Bedankt voor je reactie Gerard. Het was inderdaad een man met een hart van goud 🙂

      Antwoord

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *