illusies door perspectief

Goochelen in 360 graden

Is goochelen plat of in drie dimensies? Dat lijkt een aparte vraag, toch speelt diepte een belangrijke rol in de goochelkunst. Sommige trucs zijn sterk afhankelijk van de positie die de goochelaar inneemt ten opzichte van het publiek. Een illusionist op een podium terwijl het publiek in de zaal zit maakt trucs mogelijk die een straatgoochelaar niet kan vertonen. Veel van mijn optredens vallen onder de noemer “Tafelgoochelen”, dat is goochelen tussen de mensen in ofwel “goochelen in 360 graden”.

Plat goochelen

Je kent ongetwijfeld de truc met de ringen. Richard Ross, een invloedrijke Nederlandse goochelaar die ook nauw verbonden was met Dutch Magic kon op onnavolgbare wijze de beroemde trucs met de ringen uitvoeren. Deze act werkt het beste wanneer het publiek op een specifieke plek staat. Ik ga je niet uitleggen hoe de truc precies in elkaar steekt, maar je wilt als goochelaar de toeschouwers liever niet in een cirkel om je heen laten staan. Dit geldt voor veel podium trucs, zolang het publiek netjes voor de artiest zit lijken de illusies met doorgezaagde assistentes en zwevende objecten of personen compleet overtuigend. Vanuit een ander perspectief is dat niet altijd het geval. Perspectief en optisch bedrog maakt een belangrijk deel uit van deze trucs.

Illusie van diepte

Je kent waarschijnlijk de films van The Lord of the Rings wel, kleine Hobbits zitten met grote mensen aan tafel. Hoewel je zult verwachten dat deze scènes met computereffecten gemaakt worden, werden deze opnames gerealiseerd met perspectief trucs. Goochelaars maken ook gebruik van dit soort technieken. Bij straattekeningen waarbij je door een gebouw lijkt te kijken, of wanneer je over een geschilderd gat in de stoep loopt, dat zijn allemaal optische illusies waar je hersenen van in een kronkel raken.

Tafelgoochelen en Street Magic

Wanneer je als goochelaar tussen het publiek loopt, of je zit aan een tafel waarbij mensen continu van alle kanten om je heen staan kun je niet zoveel werken met perspectief. Je kunt kaarten niet achter je rug verbergen bijvoorbeeld, daar moet ik de trucs op aanpassen. Ik moet continu rekening houden met de positie van de omstanders, de truc moet niet alleen werken voor de persoon tegenover me, ik mag ook de persoon achter me niet laten zien wat ik precies doe. Dat is te voorkomen met snelheid, beweging en veel, heel veel oefening.

Let overigens op met televisiebeelden van straatgoochelaars, ook met beelden en montage wordt flink gegoocheld om trucs mooier te presenteren. De zweef act van David Blaine is daar een uitstekend voorbeeld van. In de televisie special zie je eerst een aantal keer alleen de reacties van de omstanders, niet de truc. Op het moment dat je wel de “levitatie” ziet is het effect op de video sterker dan in werkelijkheid mogelijk is.

Goochelen in 360 graden is magie zonder vangnet

Illusies met perspectief kunnen heel indrukwekkend en bijzonder zijn omdat je als artiest optimaal controle hebt over het publiek. Wanneer ik optreed tussen de mensen heb ik die luxe helaas niet, ik kan me geen fouten permitteren. Dat maakt Tafelgoochelen een soort werken zonder vangnet. En dat vind ik juist heel spannend en uitdagend.